Rozdział 3

Pobyt w aquaparku bardzo spodobał się Ninie. Zrelaksowała się i dobrze bawiła. Po powrocie do domu myślała o wtorku i o bieganiu. Stwierdziła, że dobrze się przygotowała.

W poniedziałek dziewczyna wstała wcześnie. Poszła do szkoły. Nie było jeszcze dużo osób na korytarzu. Usiadła na ławce koło sali biologicznej. Zauważyła Amarę i stwierdziła, że nie będzie taka jak ona i postara się załagodzi konflikt, więc podeszła do niej.

• Cześć, słuchaj nie szukam wrogów, więc chciałabym wiedzieć na czym stoję. - powiedziała zdeterminowana Nina
• Denerwujesz mnie trochę. Powiedzmy, że nie musimy ze sobą rozmawiać.
• Okey, rozumiem, podzielam twoje zdanie.
• To dobrze

W tej samej chwili zadzwonił dzwonek i dziewczyny weszły do sali. Podczas lekcji nie rozmawiały ze sobą tak jak sobie postanowiły. Po czwartej lekcji Nina zauważyła Dajana. Spytała się czemu go nie było tak długo i ma zabawkę jego psa. Chłopak powiedział, że miał anginę, ale już nic mu nie jest. Na szybko musiał wymyślić jakąś wymówkę. Stwierdził, że angina będzie dobra. Dziewczyna właśnie chciała wyciągnąć zabawkę Orsona, gdy przypomniała sobie, że ma ją w innej torbie. Powiedziała Dajanowi, że przyniesie mu ją jutro. Po tej krótkiej rozmowie każdy poszedł w swoją stronę.

Następnego dnia Nina dobrze przygotowała się do szkoły. Wzięła wszystkie potrzebne rzeczy i wyszła z domu. W szkole starała się znaleźć chłopaka, lecz bez skutku. Znowu go nie ma – pomyślała sobie trochę zdenerwowana dziewczyna. Chciałaby oddać mu w końcu tą zabawkę. Zbliżała się ostatnia lekcja i długo wyczekiwany przez Nine wf. Rozgrzewka potrwała krótko. Dziewczyny biegały po 3 w serii. Okazało się, że Nina miała najlepszy czas.

• Szybko biegasz. - powiedziała zdyszana Irys
• Dzięki, miałam nadzieje, że będę miała dobry wynik. - odpowiedziała Nina

Po ćwiczeniach dziewczyny szybko się przebrały i poszły do domu. Nina została sama w szatni. Zawsze długo czasu jej to zajmuje.

w tym samym czasie na korytarzu

Amara doszła do szafki i zaczęła czegoś szukać. Nagle usłyszała trzask. Rozglądnęła się, ale nikogo nie było na korytarzu. Wyczuła charakterystyczny zapach. Wiedziała, że jest w niebezpieczeństwie, dlatego zaczęła szybko uciekać. Schowała się w łazience na 1 piętrze.

Z szatni wyszła Nina. Powoli kierowała się do swojej szafki szukając kluczyka w torbie. Usłyszała dziwny dźwięk, ale nikogo nie zauważyła. Nie przejęła się zbytnio tym i szła dalej.

Amara siedziała w łazience i nie wiedziała co robić. Nagle przypomniało się jej, że Nina jeszcze została w szatni. Nie wiedziała co ma robić. Wiedziała, że jak wyjdzie to grozi jej niebezpieczeństwo, ale z drugiej strony Nina może zostać ranna przez nią. To co tam było, przyszło do niej.

Nina wzięła książki i szła w stronę wyjścia. Usłyszała znowu ten dźwięk, lecz teraz znacznie głośniej. Przestraszyła się, więc zatrzymała się i rozglądnęła. Nikogo jednak nie było tak jak wcześniej. Z przerażenia zaczęła biec. W pewnym momencie leżała na ziemi. Przewrócił ją i ugryzł w nogę. Nie wiedziała co się dzieje. Nic nie widziała, to stało się tak szybko. Dziewczyna wbrew pozorom nie odczuwała dużego bólu. Przybiegła do niej Amara, która stwierdziła, że nie może narazić jej na takie zagrożenie. Niestety spóźniła się. Pomogła wstać Ninie i próbowała zachować spokój.

• Nic ci nie jest? - spytała Amara
• Noga mnie boli. - odpowiedziała zaskoczona obecnością Amary Nina – Widziałaś coś? Ja nie wiem jak to się stało.
• Niczego nie widziałam tylko ciebie leżącą na ziemi.

Amara zadzwoniła do Dajana, aby przyjechał i zawiózł Nine do domu, bo w takim stanie nie mogła iść. Dziewczyny długo nie czekały na chłopaka. Zawieźli ją do domu i poradzili, aby poszła do lekarza. Dajan pomógł Ninie wyjść z samochodu. Dziewczyna była zdziwiona tym, że chłopak przyjechał, lecz nic nie powiedziała. Wracając od Niny zaczęli zastanawiać się czemu właśnie ją zaatakowano.

• Co się stało tam na korytarzu? - spytał zdenerwowany chłopak
• Któraś z alf musiała ją ugryźć. - odpowiedziała dziewczyna – Wyczułam ich zapach.
• Ale czemu? Przecież ona nie jest jedną z nas.
• No właśnie, nie jest.
• Jak daleko byłaś od niej?
• Siedziałam na 1 piętrze w łazience. To dosyć daleko. A czemu pytasz?
• Myślałem, że może pomylił twój zapach z jej, ale jak byłaś u góry to jest nie możliwe.
• No tak, ale coś musiało go nakierować na Nine.

Następne 5 minut jechali w ciszy. Dajan cały czas myślał jak to się mogło stać. Ona nawet nie przypominała osoby na którą polował.

• Zapach! - powiedział nagle Dajan
• Co? O co ci chodzi? - zdziwiła się Amara
• Ona ma przy sobie zabawkę Orsona.
• No i co z tego? - dziewczyna nadal nie rozumiała
• Zrozum wyczuł zabawkę, a nie ją. To zapach tej zabawki spowodował, że ją zaatakował.
• Coś mi wspominała o tej zabawce, gdybym wiedziała to bym szybciej zareagowała.
• Boże, to moja wina... - powiedział załamany chłopak

Powiedział to i dojechali właśnie do domu. Na razie postanowili nikomu nic nie mówić, ale wiedzieli, że w końcu trzeba będzie. Nie wiedzieli jak przebiegnie gojenie rany i co będzie z Niną, dlatego Dajan postanowił, że Amara zajmie się nią. Po prostu miała się z nią zaprzyjaźnić i pomagać. Nie spodobało się jej to ze względu na to jakie mają relacje obecnie, ale nie miała wyboru.

Nina z trudem weszła do domu. Zauważył to jej tata i pomógł dojść do krzesła, żeby mogła usiąść. Rodzice spytali co się jej stało jak zobaczyli ją w takim stanie. Powiedziała, że przewróciła się na korytarzu. Miała prawdopodobnie złamaną nogę, lecz nie wiedziała jak ma wytłumaczyć skąd ma to ugryzienie. Dziewczyna patrzy jak mama podwija jej spodnie i zdziwiona zauważa, że po ugryzieniu nie było ani śladu. Nie wiedziała co ma o tym myśleć. Ojciec postanowił, że zawiezie ją na pogotowie. Podejrzenia Niny sprawdziły się. Miała złamana nogę, ale nie czuła tak dużego bólu jak po ostatnim wypadku. Była trochę zdenerwowana, ponieważ w takim krótkim czasie złamała sobie ponownie nogę. Spytała lekarza, czy będzie mogła chodzić do szkoły. Lekarz uspokoił ją. Powiedział, że złamanie nie jest poważne i normalnie może uczęszczać na zajęcia, lecz poradził jej nosić płaskie buty, żeby rehabilitacja po zdjęciu gipsu szybciej potrwała. Po powrocie do domu dziewczyna poszła spać. Była zmęczona całym tym dniem.